In #blogpraat deed ik het nog:
Rode lijnen en kaders verdedigen. Creativiteit kan ook juist ontstaan door de beperking.
Dat laatste klopt nog steeds, en voor een aantal projecten houd ik die rode lijn aan:
Maar mijn meeste blogs gaan hier verschijnen. En hier laat ik de rode lijn helemaal los.
Wat een heerlijke vrijheid. Het mag overal over gaan.
De enige beperking is dat ik hier mezelf blijf. Helemaal en onvoorwaardelijk.
Ik ontdekte dat ik met die andere blogs (vooral mijn werkblog), mezelf opnieuw aan het uitvinden was. Ik knutselde iets moois, zag het eindresultaat al voor me. Schaven en schuren. Weglaten. Veel te veel bezig met wat anderen er van vinden.
Nu ga ik het andersom doen.
Geen eindresultaat voor ogen. Alleen het begin. Ik ga het blog niet gebruiken om mezelf (opnieuw) uit te vinden. Ik ga het gebruiken om mezelf weer te ontdekken.
De rode draad ga ik niet neerleggen. Ik ga hem vinden.
Eerst opruiming. Wat oude stokpaardjes loslaten die te lang op stal hebben gestaan.
En dan mezelf verrassen met wat ik vind.
vrijdag 6 januari 2012
donderdag 5 januari 2012
dinsdag 3 januari 2012
Voetsporen in het noorden
Eindelijk de moed genomen om helemaal naar het hoge Noorden te rijden.
Mijn vader ligt daar op een piepklein kerkhofje in Vierhuizen. Einde van Nederland. Vanaf het kerkhof zie je de dijk liggen.
Een typisch plekje voor een typsiche man. non-conformistsich, eigenzinnig. Beter in een paar diepe contacten dan in vele oppervlakkige. Uit een kunstenaarsfamilie, vandaar dat onaangepaste, denk ik.
Op weg hierheen langs het graf van mijn moeder. Dat was niet iemand om te kiezen voor een plek zo ver van alles vandaan. Ze ligt dan ook midden in Oldeberkoop, het dorp waar ze de laatste 25 jaar woonde. Het dorp waarmee ze van het begin af aan contact heeft gezocht. Lid worden van de plattelandsvrouwen, en op allerlei andere manieren zo veel mogelijk mensen leren kennen. Voor zoveel mogelijk mensen iets betekenen.
Ik lijk het meest op mijn vader. Dat is iets wat ik al heel jong hoorde: "sprekend je vader". Toch heb ik ook iets van dat willen "pleasen" van mijn moeder. Ik ben er alleen niet zo goed in. (zie ook hier)
Vreemd om daar te staan. Verdriet om het feit dat mijn jongste twee mijn ouders nooit gekend hebben (en de oudste twee veel te kort). En andersom. Wat zouden ze genoten hebben van elkaar.
Fijn om mijn drie dochters bij me te hebben (mijn oudste zoon had zijn eigen dingen, me hem doe ik wel weer een keer wat anders). Fijn om zo'n dag me elkaar te beleven, daar aan het eind van Nederland.
Stil staan in het niemandsland tussen mijn ouders en mijn kinderen. En tegelijk hier en nu beleven met mijn dierbaren. Een bijzonder begin van 2012.
En nu weer vooruit. De schaduwen worden weer korter.
zondag 1 januari 2012
de waarheid
Ik tweette : "De waarheid ligt niet in het midden maar aan beide kanten tegelijk"
Ik kreeg van Robert Kroesbergen (@rkroesbergen) een antwoord: "Maar de beste waarheid ligt aan één kant".
Ik antwoordde dat de beste waarheid niet bestond. Even vermoedde ik nog een grap, maar Robert verzekerde dat we een meningsverschil hadden.
Dat is mooi, want dan kan ik iets leren. Ik hoop dat Robert wil delen. Ik begin hier vast, want 140 tekens is wat kort voor nuances.
Mijn uitspraak komt voort uit plagiaat en ervaring.
Plagiaat, want ooit las ik ergens:
En in een lezing van Marinus Knoope hoorde ik:
Ervaring, want ik heb deze uitspraken in mijn hart bewaard. En gezien dat ze waar zijn. Altijd leer ik van een overtuiging die haaks op die van mij staat.
Misschien is er een beter onderscheid te maken dan klein en groot.
Misschien moeten we het hebben over:
korte en lange termijn,
praktische toepasbare versus levensbeschouwelijke,
waarheden.
In het geval van praktisch toepasbare, korte termijn waarheden geef ik Robert gelijk. Dan is het verstandig om één waarheid te kiezen. Er je kunt er vast een vinden die op dat moment de beste is.
In het geval van
blijf ik vast houden aan mijn: "Er bestaat geen beste waarheid".
Ieder van ons heeft een stukje van de "grote" waarheid.
Laten we niet kiezen maar ze naast elkaar leggen. Als we tegen over elkaar blijken te staan: laten we dan respect hebben voor elkaars waarheid.
"Ja maar er moeten toch een keer knopen worden doorgehakt, beslissingen worden genomen ! ", zeg je.
Dat is waar. Gelukkig gaan die beslissingen weer over praktische zaken. En daar kunnen we via een goede dialoog hel goed samen een beste waarheid voor kiezen.
Ook al blijven onze "grote" waarheden verschillend.
.
Ik hoop dat dit een begin is. Ik ben benieuwd naar wat Robert te zeggen heeft. Ik heb hem als zowel verstandig als aardig mens leren kennen. Ik heb al van hem geleerd. (Hij hoste een blogpraat over SWOT).
Ik wil graag nog meer leren van hem.
.
Ik kreeg van Robert Kroesbergen (@rkroesbergen) een antwoord: "Maar de beste waarheid ligt aan één kant".
Ik antwoordde dat de beste waarheid niet bestond. Even vermoedde ik nog een grap, maar Robert verzekerde dat we een meningsverschil hadden.
Dat is mooi, want dan kan ik iets leren. Ik hoop dat Robert wil delen. Ik begin hier vast, want 140 tekens is wat kort voor nuances.
Mijn uitspraak komt voort uit plagiaat en ervaring.
Plagiaat, want ooit las ik ergens:
"Het tegenovergestelde van een kleine waarheid is een leugen,
het tegenovergestelde van een grote waarheid is een andere waarheid."
En in een lezing van Marinus Knoope hoorde ik:
"De waarheid ligt nooit in het midden, het midden is voor de veiligheidszoekers".
Ervaring, want ik heb deze uitspraken in mijn hart bewaard. En gezien dat ze waar zijn. Altijd leer ik van een overtuiging die haaks op die van mij staat.
Misschien is er een beter onderscheid te maken dan klein en groot.
Misschien moeten we het hebben over:
korte en lange termijn,
praktische toepasbare versus levensbeschouwelijke,
waarheden.
In het geval van praktisch toepasbare, korte termijn waarheden geef ik Robert gelijk. Dan is het verstandig om één waarheid te kiezen. Er je kunt er vast een vinden die op dat moment de beste is.
In het geval van
- waarheden die wat langer mee moeten,
- waarheden waarop je je levensovertuigingen bouwt,
- waarheden op basis waarvan je mensen benadert,
blijf ik vast houden aan mijn: "Er bestaat geen beste waarheid".
Ieder van ons heeft een stukje van de "grote" waarheid.
Laten we niet kiezen maar ze naast elkaar leggen. Als we tegen over elkaar blijken te staan: laten we dan respect hebben voor elkaars waarheid.
"Ja maar er moeten toch een keer knopen worden doorgehakt, beslissingen worden genomen ! ", zeg je.
Dat is waar. Gelukkig gaan die beslissingen weer over praktische zaken. En daar kunnen we via een goede dialoog hel goed samen een beste waarheid voor kiezen.
Ook al blijven onze "grote" waarheden verschillend.
.
Ik hoop dat dit een begin is. Ik ben benieuwd naar wat Robert te zeggen heeft. Ik heb hem als zowel verstandig als aardig mens leren kennen. Ik heb al van hem geleerd. (Hij hoste een blogpraat over SWOT).
Ik wil graag nog meer leren van hem.
.
Abonneren op:
Posts (Atom)